Interview | Boksliefhebber Diago

DIAGO HOUTHOFF, EEN GOUDMIJN VOOR DE BOKSLIEFHEBBER

Ruim 1200 volgers heeft de Facebook-pagina ‘Historisch Boksen’ die beheert wordt door Diago Houthoff. Zelf was hij 10 jaar oud toen hij zijn eerst stap in een boksschool zette, RBV Crooswijk om precies te zijn. 46 jaar later bokst hij daar nog steeds.

Wat Diago zo’n interessante Rotterdammer maakt, is dat hij niet alleen oog heeft voor wat er zich in de boksring afspeelt, maar ook voor wat er in boksscholen aan de muur hangt. Deze nieuwsgierigheid ontstond in de tijd dat hij begon met boksen, bij RBV Crooswijk. De muren hingen vol met foto’s en wedstrijdaffiches die hem nieuwsgierig maakte. Wie waren die mannen die werden aangekondigd om het in de ring tegen elkaar op te nemen? Waar was de foto genomen? Waar kwamen ze vandaan? Wat was hun staat van dienst? Wat was de uitslag van de partij?

Met deze vragen op zak ging Diago op onderzoek en ploos alles uit, net zolang totdat hij vond wat hij zocht. Daarbij vaak geholpen door anderen, zoals bijvoorbeeld Wim Jansen, die door zijn enthousiasme werden aangestoken. Kwam hij tijdens de zoektocht andere foto’s tegen, dan werden die ook in het “onderzoek” meegenomen. Zo legde Diago jaar na jaar een unieke verzameling Rotterdamse boksgeschiedenis vast. Zijn passie deelt hij inmiddels met die zeer actieve Facebook-groep Historisch Boksen Rotterdam.

Om meer over zijn passie te weten te komen, spreek ik begin maart af met Diago. Op zijn verzoek ontmoeten we elkaar bij “ de Polder” oftewel de Zandstraatbuurt, vlak achter het stadhuis; de geboorteplek van de Rotterdamse bokssport. We starten onze wandeling vanaf daar en lopen via de lange kant van de stadsdriehoek langs monument Nieuwe Delftse Poort.

Een wandeling met Diago is net een tijdreis. In korte tijd word ik meegenomen door een lange reeks namen, straten en gebeurtenissen die onderdeel uit maken van de zo roemruchte Rotterdamse boksgeschiedenis; het café van Ome Nol Steenhorst (de oom van Bep van Klaveren) en Theo Kourimsky, een bekende bokser in die tijd. Ook weet Diago te vertellen over de eerste boksscholen in Rotterdam. De namen van de oprichters ratelt hij zo op: “Coby Vugt en Bram Sanders!”.

Ook het Louis Davids Monument aan de Zandstraat slaan we niet over. Het monument werd in 1983 onthuld maar moest in 2007 tijdelijk in opslag in verband met verbouwingen, sinds 24 maart 2016 is het weer terug op het vernieuwde Raamplein. Het herdenkingsmonument bevindt zich op ongeveer de plaats waar Diago zelf geboren is. De gebroken langspeelplaat verwijst naar het verdwenen verleden in deze buurt, die tussen 1912 en 1920 gesloopt werd om plaats te maken voor het nieuwe stadhuis. In het midden van de langspeelplaat staat een portret met een citaat van David “Ik hoop dat als ik er niet meer zal zijn, mijn liedjes steeds in herinnering zullen blijven.” Diago laat mij een nummer horen die Louis had geschreven, genaamd ‘De Bokswedstrijd’. Zo wordt de geschiedenis van het boksen in de Zandstraatbuurt herinnert.

^ Diago verdiept zich in 'de ondergang van de Zandstraatbuurt' op het Raamplein, met het huidige stadhuis in de achtergrond.

Ook theater Odeon mag niet ontbreken in de tijdreis met Diago. Het theater in de Gouvernestraat, opgericht in 1924, was het jarenlang het strijdtoneel van fantastische bokswedstrijden. Diago somt de namen die er hebben gebokst moeiteloos op; Harry Bogaerts, Luc van Dam, Verbon, Petit en ga zo nog maar even door.

“Een masterclass in boksgeschiedenis” zo ervaar ik mijn ochtendje met Diago. Wat mooi dat hij deze passie samen met zoveel boksliefhebbers actief deelt. Met een rugzak vol bokshistorie zeggen wij elkaar gedag.